Sanırım 10 yıl kadar önceydi, 1 yaşında bebeği olan bir anne bana "hamilelik döneminde stresli olduğum için doğumdan sonra bebeğim çok ağlayan ve az uyuyan bir bebek oldu" demişti. Bana ilginç gelmişti. Bir şekilde beynimde yer etmiş. Sonrasında iki çocuk sahibi annelerden de ilk bebeğimde stresliydim, çok ağlıyordu, çok zordu, ikinci bebeğimde çok rahattım, ikincisi de çok sakin bir bebek oldu türünden yorumlar duyuyordum.
Annenin hamilelik sürecinde sakin ve huzurlu olmasının bebeğe olumlu etkilerinin olduğu yönünde ve hatta güvenli bağlanmanın başlangıcının hamilelik olduğunu söyleyen bilimsel çalışmalar var. Aşağıya alıntıladığım Alper Hasanoğlu'nun "Neden böyleyim ben?" başlıklı yazısını bu bakımdan faydalı buldum.
Alper Hasanoğlu'nun "Neden böyleyim ben?" başlıklı köşe yazısında çok özetle; bilimsel olarak fetüsteki organların oluşumları sırasında hemen aktif olarak çalışmaya başladıklarının gösterildiği, dolayısıyla beyin hücrelerinin de oluşmaya başladığı andan itibaren çalışmaya başladığı, bu nedenle ruhsal gelişimin de beyin hücrelerinin oluşmasıyla başladığı, annenin hamilelik esnasında endişeli olması durumunda bebeğin beyninde stres, kaygı ve huzursuzlukla ilgili sinaptik bağlantıların oluştuğu, doğum öncesiyle ilgilenen psikologlarca anne bebeğinin doğacak olmasına seviniyorsa bebeğin kendini emniyette ve onaylanmış hissettiğinin belirtildiği, doğum öncesi bir reddedilmenin bebeğin ileriki yaşamında varoluşsal bir kaygı doğurucağı, kişisel geçmişinde hiçbir kanıt olmamasına karşın kişinin kendini toplumdan dışlanmış hissetmesinin mümkün olduğu ifade edilmiştir.
Hamileler dikkat diyorum.
Görüşmek üzere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder